Chaos in Chemnitz!

Inmiddels is het alweer iets meer dan een maand geleden dat we met 43 fanatieke Isisianen en Lacustrianen terug keerden van het traditionele trainingskamp tijdens de kerstvakantie. Dit jaar alweer voor de 5e keer oprij, wat het dus officieel gezien onze 1e Lustrum reis met Lacustris maakte! Dit jaar gingen Isis en Lacustris voor het eerste samen op ontdekkingsreis, aangezien de bestemming van dit jaar het nog nooit eerder -door geen enkele SSV- bezochte Chemnitz was. Waar de een niet eens wist van het bestaan van deze oude Oost-Duitse industriestad, dacht een ander gelijk aan een aftandse voormalige Sovjet-stad welke tot 1990 bekend stond onder de naam "Karl-Marx-Stadt". In combinatie met het feit dat de laatste baanrecords van het Eissportkomplex Küchwald enigszins gedateerd zijn en de laatste grote wedstrijd plaatsvond in de jaren '80 van de vorige eeuw, kan wel worden gesteld dat het voor iedereen een grote verrassing was wat we aan zouden gaan treffen.

Eenmaal probleemloos gearriveerd kon iedereen gelukkig opgelucht adem halen. De accommodatie was fantastisch en de ijsvloer lag er hard en strak bij. Onze eigen Martha (of Angela?) stond elke dag weer drie maal klaar om de groep hongerige schaatsers te voeren, waarbij het hoogte punt toch wel de schnitzel was (en het diepte punt de aardappelsoep met knakworsten). Doordat de accommodatie over een echte Bühne beschikte, leende deze zich perfect voor een memorabele bonte avond tijdens oud-op-nieuw. Zo werd tijdens deze avond Leo-Le-e-e-o Christus, zoon van Hoelang (de Chinees) geboren uit de heilige maagd Mark, kwam tot ieders opluchting de gitaar van Felix eindelijk eens goed van pas, werd Rutger de nieuwe spiritueel leider van Lacustris en brachten Stijn en Krijn 120 varkens naar Beiroet in hun onderbroek. Ondertussen voorzag Merel iedereen van een uit Zakopane geërfde en onuitputtelijke voorraad ananas-wodka, samen met de Rötkapchen champagne bracht dit velen tot het toppunt van de avond. Wat er verder allemaal gebeurt is staat mij maar wazig bij, maar de ochtend erna begreep ik dat enkelen er niet meer aan herinnerd willen worden!

Naast heel veel trainen en zuipen werd er door de commissie natuurlijk ook een alternatief programma aangeboden. De eerste optie was een uitstapje naar het Nationaal Park Sächsische Schweiz. Hier kon een toeristische of avontuurlijke route worden gelopen tussen de meest bijzondere rotsformaties, waarbij het letterlijke hoogtepunt een hele grote steen was die door de aanwezige Isisianen en Lacustrianen als een soort apenrots werd geclaimed. Verder was er de mogelijkheid tot een uitstapje naar de Tsjechische hoofdstad Praag. Natuurlijk werd gestart met een stadswandeling, maar al snel zat het merendeel aan de literpullen pils welke in sommige gevallen zelfs aan tafel werden geserveerd door een heuse stoomlocomotief. De terugreis uit Praag behoort wat mij betreft ook tot een van de memorabelen van de reis, de meest foute hitjes schalden uit ieder zijn door oudjaar nog schorre keel en onder het genot van de in de supermarkt aangeschafte blikken pivo’s vond niemand het erg dat we per ongeluk een beetje om zijn gereden. Zelfs het Landratsamt Erzgebirgkreis was tijdens de rit nog zo vriendelijk om onze chauffeur te voorzien van een nieuwe profielfoto.

Helaas komt er aan alle leuke dingen ook weer een eind. Na 7 dagen hard trainen, feesten en gezelligheid hadden we alleen nog een vroege ochtendtraining te gaan. Deze werd mooi afgesloten met een estafette waarbij alle drie de trainingsgroepen werden gemengd, met de nodige hilariteit en valpartijen tot gevolg. Moe maar voldaan werd vervolgens afscheid van elkaar genomen en zijn de eerste voornemens voor een reünie vastgelegd. Het was weer een reis voor in de boeken waar volgens mij iedereen op en top van heeft genoten. Ik zou zeggen tot volgend jaar in .?., ik heb er in ieder geval al weer zin in!