...

De uitlaatklep: 'Die tijd van het jaar'

Door Stijn | Woensdag 11 december 2019 | Crisis

De winter staat voor de deur dus het is weer langzaam tijd voor die tijd van het jaar, de altijd gezellige december maand! De tijd van elkaar op poëtische wijze affakkelen in goed bedoelde dichtstukken, het gourmetten met de hele familie tijdens kerst, eerste kerstdag bij jouw ouders en de tweede bij die van mij. De tijd van de immer sterkende polariserende pieten discussie die het land steeds weer in zijn greep heeft, en als je de afgelopen 15 jaar sinterklaas in een kelder in Ruinerwold hebt gevierd ben je er ook achter gekomen dat de top 10 van de top 2000 de afgelopen jaren niet veel variatie heeft gekend. Het lijkt wel alsof we rond deze tijd steeds weer in onze eigen beschermde schulp van tradities en gewoontes kruipen, maar dat terwijl we aan de vooravond staan van wellicht de grootste verandering die onze generatie gaat doormaken.

Ik doel hier natuurlijk op de klimaatverandering, de andere polariserende discussie wat buiten de extensie treedt van dit stuk. Terwijl Greta door de straten roept ga ik hier zeker geen links pleidooi voeren over dat we per direct van het gas af moeten (wat overigens een erg slecht idee is), nee de kwestie wat dit stuk betreft staat hier ver boven. Want terwijl de ijsbeer langzaam van de noordpool wordt verdreven en de longen van de aarde in de brand staan rust er slechts 1 vraag op ons schaatsend hart, 'gaat die nog komen?'.

Het is ondertussen alweer dik 22 jaar geleden dat de laatste editie heeft plaatsgevonden en elk jaar weer is er wel iemand die opstaat uit de modder in de polder en ons schaatsvolk toe spreekt als een tweede Messias die hoop en geloof komt brengen. Het is een beetje makkelijk punten scoren als je het mij vraagt, brengen wat iedereen wil horen. Vorig jaar was het Piet Paulusma die een strenge winter voorspelde, maar op een paar dagen goede vorst en een beetje natuurijs na was het niet meer dan verspeelde lucht uit de longen van de weerman.

Als we het over deze kwestie hebben moeten we onszelf afvragen of we de laatste editie al gehad hebben. Als we kijken naar eerdere edities zien we dat er tussen 1963 en 1985 ook dik 22 jaar zat en dat de editie in 1985 ook zeker niet de laatste was. Dit is dan ook vaak het argument van de watertandende elfsteden fanaten die met hun ijzers in de aanslag niet kunnen wachten de sloten en beken van het hoge noorden weer te betreden. Ik moet zelf eerlijk bekennen dat ik het niet echt meer zie gebeuren. Ik wil het feestje zeker niet verderven, maar nadat de tocht in 2012 net niet door kon gaan denk ik dat de meest spannende dagen wel geweest zijn. Koude winters zullen nog zeker wel komen, maar als we zien in wat voor rap tempo onze aardkloot aan het veranderen is, zal een dermate hoeveelheid dagen achter elkaar strenge vorst een ultiem unicum zijn. We zullen ons klaar moeten maken genoegen te kunnen nemen met 15 edities die wel hebben plaatsgevonden. Wel ben ik voorstander van het behouden van de elfstedenvereniging an sich. De kas van de vereniging kent ondertussen een flink bedrag door al die jaren aan contributie gelden en kan daarom prima de vorm aannemen van een fonds zoals de Noren het Noorse aardolie fonds hebben opgebouwd. De stille blijvende hoop van de leden zorgt ervoor dat ze elk jaar weer keurig de contributie overmaken en dit kan zo leiden tot een mooie oude dag voor Nederland waar we later de vruchten van kunnen plukken!

Om niet met een mineur te eindigen wil ik hier nog aan toevoegen dat hoop uiteindelijk toch wel doet leven. Ik hoop natuurlijk stiekem ook dat één dezer winters een nieuwe messias opstaat en mij wakker schudt uit mijn veilige schulp met de dan terechte woorden, 'ik zei het toch'.


Moet er bij jou ook iets van het hart? Mail je stuk naar crisis@essvisis.nl!

Meer stukjes van Stijn!

Log in om reacties te zien en plaatsen.