AmPa 2019 Roeven & Weerts naar Parijs of Rechtsomkeerts

Van Amsterdam naar Parijs Als iemand me vorig jaar zou vragen wil je van Amsterdam naar Parijs fietsen met windkracht 6 tegen en regen dan zou ik degene helemaal voor gek verklaren. Zeker na die regenachtige fietstocht van Diekirch naar Valkenswaard waarna ik voor mezelf zwoor dat ik nooit meer met zware weersomstandigheden zou starten. Maar toch is er iets in je wat een knop omzet waardoor je denkt, het zit in mijn hoofd, ik heb ervoor getraind en betaald, we doen het maar gewoon. Afgelopen vrijdag fietste ik met Rachelle in de wind tegen. Ze vroeg voelde AmPa ongeveer zo. Toen dacht nee, dit voelt zo makkelijk en er staat gewoon 28 op de teller, de zaterdag met AmPa was ik blij als er überhaupt een getal in de 20 op de teller stond! [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/DSC01938-3-s.jpg[/u] Amsterdam-Parijs (AmPa) Nog altijd mensen die vragen hoe ik het heb beleefd. En dit Crisis verhaal had door vermoeidheid en werk een klein beetje uitstel. Daarna eigenlijk zoveel uitstel want ik dacht pffff AmPa dat is alweer maanden geleden joh. Het rare aan AmPa is dat je er maanden telkens naartoe leeft want tjaaaa je moet trainen. Km'ers, km'ers, km'ers. En dan is die beruchte dag daar en dan duurt die dag zo lang als je aan het fietsen bent maar in beleving terugdenkend is het zo kort. Dat je vervolgens denkt, AmPa joh dat is al zooo lang geleden. Allereerst de voorbereidingen. Vorig jaar was ik met Ronald volger van team "Op Dreef tot den Eijnden". Een Isis/Squadra mannen team wat met een klein beetje een andere insteek deelnam aan AmPa. Hierdoor wist ik zelf een beetje waar ik aan begon. Althans dat dacht ik tenminste. Het voordeel was dat ik minder soepel lopende dingen kon verbeteren. Dus grotere auto (bus), reservefiets, reserve fietser (Mannes+volger), chips zakken, badjas en betere volgnavigatie! Het plan om van Amsterdam naar Parijs te fietsen had ik al jaren. Maar ik ben nooit gestart omdat ik tentamens had, niet genoeg kon trainen en altijd maar weer een excuus. Vorig jaar was Mannes me voor, het volgen gaf zelf al een kick/spanning en toen dacht ik wil dit hoe dan ook volgend jaar. En niet over 2 jaar maar echt volgend jaar! Ik flapte (zoals ik wel vaker doe) dit voorstel eruit tegen Tessa. Een vriendin die ik ken van mijn oude schaatsvereniging en tegenwoordig lid is bij Softijs. Die zei meteen ja. Niet wetende waar ze aan begon maar ergens toch wel doorzettend dat ze dit echt echt wilde doen! Zo startte voor mij het AmPa avontuur en alle voorbereidingen. Team 6: Roeven en Weerts, naar Parijs of Rechtsomkeerts was aangemeld. Mijn excuus dat ik eerst altijd te weinig fietste had voor Tessa een reden kunnen zijn om "nee" te zeggen. [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/DSC01835-3-s.jpg[/u] Onze gezamenlijk voorbereiding bestond uit het fietsen van de Ronde van Arnhem met nog meer Softies en de Clevers ijsfietstocht. Toch wil ik nu al even mijn lof uiten richting Tessa die met mij de finish haalde in Parijs. Want de Ronde van Arnhem was haar eerste tocht van 100+ km'ers. De Clevers fietstocht werd 195 km met 7 ijssalons en 6 ijsjes (L). Ze had een keer in de Ardennen gefietst en verder kwam ze niet verder dan enkele rondjes in Utrecht. Vrijdag was een voorpret van het avontuur waarbij de spanning opbouwde. Vrijdag bestond uit spullen pakken, boodschappen doen, koken en bus inladen. David nog altijd bedankt voor het Flapjack recept ook deze waren op weg naar Parijs een heerlijke bonus energie! Dan nu eindelijk hoe verliep ons avontuur. De week voor AmPa begin je het weer te checken en het werd slechter en slechter. Meer wind, meer regen, minder warmte, meer wind tegen maar gelukkig in de nacht op zondag werd het beter. Uiteindelijk resulteerde het in windkracht 6 tegen met in het begin een beetje regen. De tocht naar Parijs vond plaats in het Pinksterweekend. Misschien herinneren jullie het nog maar de dinsdag (en ook de woensdag) hiervoor zijn in Eindhoven door de storm zo'n 50 bomen omgevallen. Onze tocht bestond dus ook niet uit paaltje, gat, voor, achter, tegen roepen. Maar vooral tak, tak, tak, gat, tak, tak, tak, tak, boom, tak, tak, tegen, tak, tak, tak of weg versperd. Dit begon al langs het kanaal in Amsterdam. Hier fietste we in de rug van 2 dames van De Skeuvel. Onze regenjasjes flapperde moeilijk hard door de wind. En de wind stond alleen maar tegen of van de zijkant. En als hij van de zijkant kwam was je bang dat je nog een keer in het kanaal viel. Want degene voor je zat echt scheef op zijn fiets door de wind die tegen je fiets drukte. Hier dacht ik eigenlijk na 15km wat ben ik in godsnaam aan het doen. [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/IMG_20190608_132039-3-s.jpg[/u] De mannen stonden onderweg de nodige keren voor de support. Onze eerste afgesproken stop was na 75km. Maar daarvoor stonden ze al blij, schreeuwend en motiverend langs de kant. 1 team van de Hellingproef genoot er blijkbaar niet zo van want die scheurde voorbij zonder ook maar naar hun op of om te kijken. Die gingen voor "de tijd" zonder dat ze eigenlijk ook maar 1 tegenstander hadden. Na de eerste stop leek het op te klaren. Na een Pastasalade gingen we door. De volgende stop op 130km in Wernhout nog net in Nederland. Hoe vaak ik ook al langere tochten heb gemaakt. Deze tot nu toe 130km vielen me echt zwaar. Mentaal was ik al gesloopt. Ik dacht nog zal ik Tess vragen om een korte pauze te houden want ik moet door en ik had geen zin meer. Maar toen was er een verassing. De ouders van Tess waren ons op komen zoeken tijdens deze pauze. Even een geluksmomentje wat mij ook erg goed deed. Dus toch maar weer een iets langere pauze en dan konden we er vol energie tegenaan. De volgende pauze zouden de mannen ons verzien van een lekker warme curry om daarna de nacht in te gaan. [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/IMG_20190608_153843-3-s.jpg[/u] even een extra obstakel De 3e pauze vond plaats in Steenhuffel. Vorig jaar at ik hier met Ronald rond een uur of 4 a 5 een frietje in een typisch Belgisch patatzaakje. Nu werd het al schemerig toen we daar aankwamen. In dit dorp bevind zich de Palm brouwerij. Mannes en Stijn hadden ook dit jaar de bus bij de kerk geparkeerd. Hier namen we 3 parkeerplaatsen in beslag en werd de lekkere Curry van Tessa opgewarmd met Koffie om ons wakker te houden in de nacht. Met AmPa heb je nog altijd 2 problemen. Het eerste is warm blijven in de pauzes. Vorig jaar was de auto al prop vol en de pauzes korter. Maar dit jaar wilde ik echt (zoals de tip van de organisatie) een badjas mee. Dan het toilet. Als man gaat dit vaak nog maar als vrouw moet je toch iets vaker meer beschutting zoeken. In Steenhuffel stapte we over onze schaamte heen. Er was geen natuur dus dan maar naar het Palm restaurant. De mannen hadden hier al genoten van een biertje in hun joggingbroek en voelde zich al een beetje Sjonnies. Ik liep op mijn slippers en wielerkleding naar binnen. Maar Tess had het te koud en wilde zichzelf ook omkleden dus ging in wielerkleding, stinkend naar zweet, slippers en badjas naar binnen. Uiteindelijk klaar om te beginnen aan de nacht. Voor mij heel raar want nu was het al donker en vorig jaar was het amper 6 uur. Een naar gevoel om zover achter te liggen maar je weet dat je veel later binnenkomt dan zulke getrainde mannen. En we lagen nog altijd niet laatste dus wat maakte het uit. De nacht is eigenlijk voor mijn gevoel in een flits voorbij gegaan. Het is oprecht een leuke ervaring om in de nacht te fietsen en te overleven. Een beetje hetzelfde gevoel als met de Batavierenrace. De mannen volgde ons waar mogelijk. Alleen waren er nog werkzaamheden aan het spoor waardoor we weer moesten afstappen en omlopen/fietsen. Maar gelukkig zaten ze regelmatig met extra verlichting en signalen voor weggebruikers achter ons. In België was het ook niet altijd mogelijk om op het fietspad te fietsen. Naast alle takken van de storm zaten er veel gaten. En in België maar ook Frankrijk houden fietspaden soms opeens op. Hangt er een hele struik op de weg. Of als het dan weer begint dan is het met een verhoging zoals een trottoir in Nederland. En zoveel stoeprandjes ga je niet telkens op en af fietsen. Dus dan maar op de weg. Belgen en Fransen rijden over het algemeen met een grote boog om je heen ook al mogen zij op sommige wegen 90 rijden. [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/DSC01853-3-s.jpg[/u] België eindigde met een kasseienstrook van ongeveer 3km waar Mannes ons al voor had gewaarschuwd. Maar na bijna 300km op de fiets en een zeer slecht aangelegde kasseienstrook doet het op je zadel echt echt pijn. Hier ging Tess dan ook even helemaal stuk. De nacht liep al langzaam ten einde en het lichaam werd echt moe. We moesten daarna nog ongeveer 20km tot de volgende stop. Een stop waar we er echt gesloopt uitzagen. Waar de mannen ook langzaam twijfelde hoe erg onze staat was. De stops waar ik ook de cafeïne shots opzocht om de rest van de weg te kunnen voltooien. Eigenlijk vertrokken we met veel tegenzin weer richting Parijs. Onze volgers app begon weer langzaam wakker te worden want inmiddels was het een uur of 6 in de ochtend. [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/IMG_20190609_064740-s.jpg[/u] Al snel na deze stop ging ik mentaal even echt stuk. Het is echt niet leuk! En ook Shit vorig jaar stond ik met de mannen al onder de Eifeltoren nu moet ik nog 200km…. Na 3km vroeg ik aan Tessa hoe het met haar ging omdat ik mentaal stuk zat. Want als dat zo was, was ik er echt van overtuigd om af te stappen. Zij antwoorden dat ze alleen heel moe was. En waarom deze woorden een knop in mij omzette weet ik niet maar daarna ging het goed. "Ank, gewoon denken vanaf de volgende stop is het nog MAAR 155km" (+ alle extra km'ers die we teveel hebben gemaakt). Op de een of ander manier gaf dit mij energie. Heel raar want als je me normaal op een zondag zou vragen zullen we 155km gaan fietsen dan denk ik ECHT NIET. Zeker niet met 2 personen. En nog erger we moesten nog 35 km tot de volgende stop! Maar de wind was iets meer gaan liggen en het werd weer licht en ik voelde me sterker. Tess werd voorzien van Cafeïne onderweg om haar ook wakker te houden en zo werd onze tocht voort gezet. Inmiddels waren we in het mooie glooiende Frankrijk. [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/DSC01915-3-s.jpg[/u] Ergens rond een uur of 11 heeft de vermoeidheid nog ingeslagen. De mannen hadden de pauze zo ingericht dat we even konden powernappen. Vooraf afgesproken op 20 minuten! Dit deed ons even goed. Gelukkig ging het eten er vanaf dit moment ook weer makkelijker in. Tessa kreeg het namelijk steeds zwaarder waar ik steeds sterker werd. Opzich ook niet gek. Zij was haar km'ers maximaal aan het verdubbelen voor wat ze ooit had gefietst. Daarnaast had ze niet gerekend op zoveel hoogtemeters, wat soms zelfs wat vloeken naar boven bracht. Maar gelukkig ken ik haar na al die Vierdaagses en weet ik dat ik haar kan pushen om door te gaan. De mannen kregen ook nog ergens een vuurdoop doordat de pauze boven aan de berg was en niet onder aan de berg…. Maar ondertussen genoten we ook. De omgeving in Frankrijk werd steeds mooier, met prachtige idyllische dorpjes, mooie ver uitgestrekte weidevelden, die deze ervaring zoveel meerwaarde gaf. [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/DSC01895-4-s.jpg[/u] de extra cafeïne onderweg En dan heb je 1 pauze voor Parijs nog een laatste cafeïne shot nodig want inmiddels was ons lichaam uitgeput. We waren toen al zeker 27 uur onderweg. Maar we moesten nog max. 40km. De Eifeltoren zagen we pas heel laat doordat we langs het Kanaal Parijs in zijn gefietst. Ook niet ideaal maar om in alle drukte over een gevaarlijke 90 weg te gaan fietsen was ook niet prettig. Het kanaal bezorgde alleen wel meer hoogtemeters want het ging matig glooiend op en af. Ook hier moesten we nog 2 keer afstappen om ons over een omgevallen boom heen te helpen. We fietsen lang lang lang langs het kanaal door de achter buurten van Parijs. We moesten ons nog manoeuvreren langs/door een festival terrein. En uitvinden welke van de 10 zichtbare wegen we in moesten slaan op de Garmin om maar bij de Eifeltoren uit te komen. 10 km voor het einde had ons energie level en zitvlak het volkomen gehad. We hebben nog even ergens midden op het fietspad flink staan janken maar we wisten dat het einde in zicht was. [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/IMG_20190609_174333-3-s.jpg[/u] extra obstakels in Parijs Wat we niet wisten was dat Parijs echt een hel is om doorheen te komen. Ik wist het wel door de verhalen en mijn eigen rijden van vorig jaar. Maar alle fietspaden in Parijs zijn ook bus/taxi stroken en als je dan rond 6 uur 's avonds in Parijs fiets staan hier alleen maar geparkeerde bussen dus manouveer je jezelf maar tussen de auto's door. Hierdoor deden we nog zeker 1 uur over de laatste 5 km. Maar dan is hij echt in zicht de Eifeltoren met onze mannen. Blij dat we daar eindelijk stonden na 30 uur en 28 minuten. Ons doel was het te fietsen in 30 uur. We hadden gehoopt dat als alles mee zat dat we het in 27 uur konden halen. Maar gezien de weersomstandigheden van de tocht wat je echt vanaf het begin af aan sloopte ben ik gewoon blij dat we daar na iets meer dan 30 uur gewoon eindelijk stonden en die zakken chips leeg konden eten met nog 2 flessen champagne. Waarbij ik tijdens de tocht riep en vooral dacht, ik doe dit nooit meer! Veranderde dit gevoel al op weg naar de Camping. Voldaan en misschien begin ik er ooit toch nog wel nog een keer aan. Voor toen was dit voldoende en wisten we dat ons volgende avontuur ook al snel weer zou komen. Over 2,5 week staan wij namelijk gewoon weer ouderwets samen aan de start van de Nijmeegse Vierdaagse. Wel ongetraind want mijn trainingskilometers zitten in AmPa maar dat vind ik niet erg ik weet dat we er toch wel komen! Daarnaast duurt de Vierdaagse per dag ook iets minder lang waardoor we iets minder emotioneel en vermoeid de finish zullen bereiken. Hierdoor weet ik dat we gewoon weer zingend met volle energie onze dagen volbrengen! De dagen na deze 30 uur durende tocht hebben we heerlijk bijgeslapen en Parijs bezocht. Maar die leesmoeite zal ik jullie besparen want het verhaal is al iets lang geworden. [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/IMG_20190609_184852-3-s.jpg[/u]